Zaledwie dwadzieścia cztery lata miał Nicolas Bouvier, kiedy postanowił wskoczyć za kierownicę swojego Fiata „Topolino” i wyruszyć w podróż z Genewy na drugi koniec świata. Był rok 1953, stolica Szwajcarii była wówczas jednym ze spokojniejszych miejsc na świecie, ale dla Bouviera nie miało to znaczenia. Miał plan: przez Bliski Wschód dostać się do Indii, a może jeszcze dalej.
„Program był mglisty, ale w podobnych wypadkach najważniejsze to wyjechać”, pisał później. Do pełni szczęścia potrzebny mu był jeszcze towarzysz podróży. Znalazł go w Belgradzie. Thierry Vernet, malarz i przyjaciel pisarza właśnie kończył tam wystawę swoich prac. W tym momencie opowieść właściwie się zaczyna, bo „Oswajanie świata” – książka kultowa, zwana wręcz „biblią podróżników” – nie powstałaby, gdyby nie doszło do spotkania tej dwójki. Trójki nawet, bo uwieczniony na okładce wehikuł Bouviera zasłużył z pewnością na to, by włączyć go do grona protagonistów.
„Program był mglisty, ale w podobnych wypadkach najważniejsze to wyjechać”, pisał później. Do pełni szczęścia potrzebny mu był jeszcze towarzysz podróży. Znalazł go w Belgradzie. Thierry Vernet, malarz i przyjaciel pisarza właśnie kończył tam wystawę swoich prac. W tym momencie opowieść właściwie się zaczyna, bo „Oswajanie świata” – książka kultowa, zwana wręcz „biblią podróżników” – nie powstałaby, gdyby nie doszło do spotkania tej dwójki. Trójki nawet, bo uwieczniony na okładce wehikuł Bouviera zasłużył z pewnością na to, by włączyć go do grona protagonistów.
Całość recenzji "Oswajania świata" Nicolasa Bouviera na:
http://xiegarnia.pl/recenzje/biblia-podroznikow/
I jeszcze kilka spisków:
"Leniuchowanie w nowym otoczeniu to najbardziej absorbujące zajęcie".
"...gdy się jest pozbawionym niezbędnych przedmiotów, wyostrza to, do pewnego stopnia, apetyt na rzeczy zasadnicze".
"Jeśli nie udało mi się zbyt wiele napisać, to dlatego, że cały mój czas pochłaniało przeżywanie szczęścia".
"Odmawiamy sobie wszelkich luksusów poza najważniejszym: niespiesznością".
"Praca nigdy nie jest bardziej pociągająca niż w chwili, gdy się do niej zabieramy, przeto odłożyliśmy ją, aby zapoznać się z miastem".
"Wyjazd to jakby ponowne narodziny i mój świat był jeszcze zbyt świeży, by poddać go metodycznej refleksji".
"Człowiek podróżuje, aby zdarzały i zmieniały się różne rzeczy".
"Pisanie w knajpce, w której kury załatwiają się między twoimi nogami, podczas gdy pięćdziesięciu ciekawskich ciśnie się do stolika, bynajmniej nie odpręża".
Oswajanie świata
Nicolas Bouvier
Noir Sur Blanc
2013
